Geduld

Ik hou van geduld. Je hoeft het niet te hebben om er van te houden. Ook zonder het te hebben  kun je het oefenen, beoefenen of uitoefenen. Ik weet niet of geduld wel echt bestaat. Geduld is het leren verdragen van ongeduld.

Het ontwarren van een verstrengelde bundel theezakjes. Niet trekken, maar omgekeerd kantklossend de labels en zakjes bevrijden.

Een stukje zeep dat zo klein is geworden dat je het niet meer vast kunt houden op een nieuw stuk zeep plakken. In de loop van de weken zien dat het opgeplakte stukje langzaam kleiner wordt en dan verdwenen is. Alleen een vage bult herinnert aan de vorige zeep.

Een takje van een plant knippen, in water zetten en wachten tot er wortels aan komen. Het beste doe je dat in een doorzichtig vaasje. Dan kun je elke dag kijken hoe het er mee staat, met de handen op de rug. Gevorderde geduldigen kunnen zo hun huis en tuin inrichten met stekken, spontane zaailingen en dagelijks vele momenten van ongeduld ervaren. En daarna bijna de hele tuin verdubbelen en weggeven.

Schrijven vraagt geduld. Gedachten zitten in je hoofd als ongedurig jongvee in een stal. Als je de deur op een kier zet willen ze allemaal tegelijk naar buiten. Je schrijft gedachten op, gehoorzaam en ongeduldig. Kan hier even iemand de centrale leiding nemen en duidelijk formuleren wat gezegd wil worden? Kunnen er touwen aan elkaar worden vastgeknoopt en knopen doorgehakt? En kunnen we even centraal bepalen wat er in de notulen komt?

Geduld hebben terwijl je niets doet heet wachten. Geduld hebben terwijl je iets doet heet aandachtig handelen. Je doet dit om de beurt en door elkaar.

Ze zeggen wel dat je oud bent voor je het weet, maar wat je daar allemaal wel niet voor over moet hebben. Al het werk dat gaat zitten in oud worden. Moet je het vergelijken met een berg die je op moet of met een berg die je af gaat? Hoe dan ook moet het met kleine stappen. Bergop om niet buiten adem te raken en bergaf om je knieën te sparen. Stappen ter grootte van theezakjes, stekjes, pannen soep, liefdes, crises, verliezen, wasmachines… Er ontstaat een kuil in je houten snijplank van het in stukjes snijden van eten voor je vege lijf. Handdoeken slijten tot rafels. Je wasmachine heeft het alweer begeven, terwijl hij pas vijftien jaar oud is. Hoeveel katten heb je nog te gaan?

Inmiddels zijn er veel blogs verschenen. Daarom heb ik trefwoorden toegevoegd. Je kunt lezen van nieuw naar oud, maar je kunt ook klikken op een trefwoord waar je meer van wilt weten.
Alle trefwoorden:

100 woorden (5) dieren (16) dingen (5) droom (7) eten (10) gedicht (7) gesprek (35) hmmm (49) kunst (34) lang geleden (20) muziek (6) sorry (1) Stella (3) van een afstandje (29) verkeer (6) winkel (6)