Hap (100 woorden)

Gefascineerd kijk ik naar een nieuwe manier van gezichten blurren in een documentaire. Het is een hele precieze manier van onzichtbaar maken. Blote huid van gezicht en nek wordt onscherp gemaakt met een stippenpatroon, als een schilderij van Roy Liechtenstein. Je mag het kapsel zien, kleding, handen en vingers. Wat onherkenbaar moet zijn, is scherp omrand. Ik zie een vork met een hap eten naar een gezicht gaan. De hap is van zichzelf anoniem en scherp in beeld, voor het onscherpe gezicht. Als de hap in de mond verdwijnt, is hij onderdeel van de persoon, maar dat is altijd zo.