Om onzichtbaar vuil te verwijderen spuit ik toiletreiniger onder de rand van de pot en borstel goed rond, boven en onder water. In ieder geval ruikt het schoon, na deze ingreep. Of het onzichtbare vuil weg is waag ik te betwijfelen. Er zal in ieder geval iets minder van zijn, maar onzichtbaar vuil heet niet voor niets onzichtbaar vuil.
Ik neem gelijk even de vloer mee en zie bij het verschuiven van het kleedje dat er een stofje met een eigen wil in beweging komt. Het kleedje gaat de ene kant op en een klein spinnetje vlucht richting de afvoer van het fonteintje. Ik wacht even met verder schoonmaken tot het diertje zich in veiligheid heeft gebracht.
In die paar seconden heb ik nog even de tijd om mij te verbazen over de kleinheid van de spin. Zonder bril zou ik haar niet gezien hebben, met het lijfje dat kleiner is dan een speldenknop en met pootjes die niet dikker zijn dan de mensenhaar waar zij overheen rent. Waarom zou je op dat formaat nog de moeite nemen om je cellen te organiseren in poten en een lijfje met organen. Waarom blijf je niet gewoon een klontje? Wat dat betreft hebben die bacteriën het goed bekeken: gewoon een cel met alles wat je nodig hebt er in, en jezelf een beetje vervormen als je vooruit wilt in het leven. Echt veel makkelijker. En je komt ongezien ook overal.
