Redden

Als ik het park bij het water nader is het nog drukker dan anders en dat is al drukker dan vroeger. Nu lijkt het van een afstandje wel zo’n overvol winters landschap van Pieter Bruegel, maar dan zonder ijs en sneeuw, maar met heen en weer rennende honden en kinderen met minifrisbees en ballen en mensen die met de fiets aan de hand midden op straat staan. Als ik dichterbij ben gekomen begrijp ik waarom het hier zo druk is.

Er staat een brandweerauto op de straat langs het park en een groepje mannen gekleed met gele dikke pakken met reflecterende strepen en mondkapjes staat bij een boom. Er staat een hoog uitgeschoven ladder tegen de boom en een brandweerman klimt naar boven met een stok met daaraan een lus. Hoog in de boom zit een zwarte poes met wit befje. Als ik oppervlakkig zou kijken zou ik kunnen denken dat er een vogelnestje op een dunne tak vlak tegen de stam aan zit.

Het lijkt wel dat grappige jonge beestje dat ik laatst door de straat achter blaadjes aan zag rennen. Hoe lang zal hij daar al zitten? Ik hoef niemand aan te klampen met deze vraag, want ik hoor zeggen: “Ik dacht dat het de kat van de buren was. Ik heb bij ze aangebeld, maar ze lagen al in bed, dus ze deden niet open.” Dan zit die poes al een uur of 15 in die boom, minstens. Arme poes. Boven in een heen en weer zwaaiende boom en niet meer weten wat je doen moet. En met al die drukte onderaan de boom krijg je natuurlijk helemaal geen zin om er uit te komen. De kat vlucht hoger de boom in als de brandweerman hem nadert.

Het park is vol met ramptoeristen en toevallige voorbijgangers. Een vrouw op een fiets vraagt of de uilen nog in het park zitten. “We waren op zoek naar de uilen, maar hebben ze niet gevonden.” Ze blijft met haar zoon even staan kijken of ze nog een poezenredding mee kunnen pikken. “Hij zal wel van het vuurwerk zijn geschrokken zijn.” Iedereen is begaan met de poes. Poes in boom is ook overzichtelijk leed met een oplossing in de vorm van ladders en stoere brandweermensen. Zometeen kunnen we misschien applaudisseren voor de reddende engelen.

Ik denk aan de ambulance die een paar dagen geleden een paar deuren verder voor kwam rijden. Een benauwde man werd in de wagen geholpen en weggebracht. Wat kun je doen?

De brandweerman klimt van de ladder naar beneden zonder poes. De ladder wordt ingeschoven en terug op de brandweerauto gelegd. Reddingspoging mislukt.

Ik vervolg mijn wandeling, want dit gaat nog wel even duren, zo te zien. Ik loop door het park en bij iedere tegenligger ga ik uiterst rechts op het pad lopen en de tegemoetkomende wandelaars doen dat ook. Zo zijn we beleefd. Niet bang, maar beleefd. Sommigen stappen ver van het pad de modderige berm in, anderen gaan alleen een klein beetje rechts van het midden van het pad lopen. Ik loop nog een eind door de wijk, langs huizen, plantsoenen, achtertuinen. Voor ik weer naar huis ga wil ik toch nog even zien hoe het met de poes is afgelopen.

Er zijn ontwikkelingen. Er is een tweede brandweerauto met lange vaste schuifladder bij gekomen. De poes moet gered. Er staat ook een dierenambulance op de parkeerplaats een eindje verderop. De ladderwagen rijdt achteruit over het voetpad in de richting van de boom. Het pad is smaller dan de wagen en hij zakt met een wiel in de zompige berm. Dan zit hij vast met een snel ronddraaiend wiel dat modder omhoog gooit. De chauffeur komt uit de wagen en overlegt met zijn collega’s. Hoe gaan ze dat nou weer oplossen? Nu moet deze redder worden gered. De eerste wagen, die met de losse ladder, rijdt achterwaarts over hetzelfde pad. Met een lange dikke kabel trekt de ene redder de andere redder uit de modder. Redding gelukt.

En de poes dan? Er wordt nog meer overlegd, zie ik. De twee brandweerauto’s en de dierenambulance vertrekken. En de poes dan? Hoe gaan ze nu de poes redden? Je kunt toch niet opgeven? Haal rijplaten, haal een kraan die vanaf de straat bij de boom kan komen. Wie een poes redt, redt het aanzien van de mensheid.

Ik wil wel graag weten hoe het verder gaat, maar ik heb ook honger en het wordt donker. Ik ga naar huis. ‘s Avonds, als een weldoorvoede eigen poes op schoot komt zitten denk ik weer aan de poes in de boom. Ik trek toch nog even mijn jas aan en ga kijken. Poes is weg. Poes heeft zichzelf gered.

Inmiddels zijn er veel blogs verschenen. Daarom heb ik trefwoorden toegevoegd. Je kunt lezen van nieuw naar oud, maar je kunt ook klikken op een trefwoord waar je meer van wilt weten.
Alle trefwoorden:

100 woorden (10) dieren (23) dingen (5) droom (9) eten (13) gedicht (7) gesprek (37) hmmm (59) kunst (36) lach (6) lang geleden (24) muziek (6) sorry (3) Stella (9) van een afstandje (37) verkeer (7) winkel (6)

Na de aftiteling

Vorige blogpost:

Na de aftiteling

Volgende blogpost:

Kuil

Kuil

Naar het overzicht van alle blogs