Ik hoor regelmatig de klok luiden, zonder een idee te hebben waar de klepel hangt. In gesprekken met anderen komt van alles ter sprake waar ik vaag iets van weet. Ik weet vaag waar de Renaissance over ging. Vaag wat de verschillen zijn tussen Art Nouveau en Art Déco. Ik vergeet de hele tijd waar de letters van lhbtqi voor staan. Een gierzwaluw behoort niet tot dezelfde familie als de boerenzwaluw, maar waarom heet hij dan toch zwaluw?
Ook anderen beweren dingen waarvan ik denk: hoe kom je daar nou bij? Ik vermoed op grond van mijn vage kennis, dat de vage kennis die de ander mij vertelt niet kan kloppen. Soms protesteer ik wel, maar vaak houd ik toch maar beter mijn mond en denk er het vage mijne van.
In de rij bij de kassa. Ik ben aan de beurt en de vrouw voor mij is haar spullen aan het inpakken en praat gezellig door met de caissière van dienst. Ze vertelt dat ze Australië tegenwoordig ook rechts rijden. “Echt waar?” ”Ja, nee, het is echt zo. Dat is niet zo lang geleden veranderd. Eerst reden ze links, maar nu rechts. Dat is omdat het makkelijker is om auto’s met het stuur aan de linkerkant te kopen. De linksrijders zijn in de wereld in de minderheid, en dan loon de het de moeite om ook rechts te gaan rijden.” Alles in mij komt in opstand. Dit kan echt niet waar zijn. Dit zou zeker Heel Groot Nieuws zijn geweest en ik had er nog nooit van gehoord. Maar je kunt niet met goed fatsoen zeggen: “Mevrouw, dit kan onmogelijk waar zijn. Als het wel zo was had ik het geweten.” En echt goede argumenten heb ik niet meteen paraat.
Het is geen doen om alle verhalen die je hoort, al die interessante weetjes, netjes woord voor woord, in je geheugen op te slaan. Dat doen we dan ook niet. Je onthoudt gewoon wat steekwoorden en een algemene strekking en als er zich een gelegenheid voordoet reconstrueer je met die steekwoorden weer het hele verhaal. En als dat goed gaat komt daar een coherent verhaal met kop en staart uit. Een beetje zoals je een taart kunt bakken met alleen een lijstje ingrediënten als leidraad. Het mengen en bakken doe je vanuit je ervaring. Levert in de meeste gevallen een prima taart op.
Voor de volledigheid heb ik het toch nog even opgezocht, dat van dat rechts en links rijden. En verdomd, ik heb iets gevonden: In 2009 is de verplichte rijrichting in Samoa (vraag me niet waar dat ligt) van auto’s veranderd van rechts naar links, om de invoer van auto’s uit Australië en Nieuw Zeeland te vergemakkelijken.
Nu snap ik hoe de vrouw bij de kassa van het recept de verkeerde taart had gebakken. Australië kwam er in voor en het veranderen van rijrichting (wel net andersom) en zelfs een deel van de argumenten die ze noemde. Alleen dat exotische ingrediënt Samoa, dat je verder nooit nodig hebt voor een verhaal, dat was weggevallen. Het leverde een verhaal op met overeenkomsten met de werkelijkheid. Heel logisch eigenlijk.
