Zand (100 woorden)

Ik zag een foto van een onbeholpen zandsculptuur in de vorm van een zeemeermin. Wauw, stond er onder. Want een mooie jonge vrouw is al mooi, maar een zeemeermin is het summum van een mooie vrouw. Die geschubde brede heupen en het ontbreken van benen, wat wil je nog meer? En met strandzand kun je, vlakbij de zee, zo’n zeemeermin uitbeelden! Alsof ze zojuist is aangespoeld en bevallig op het strand ligt, als een vis op het droge. Ook in zand kan een ideaal worden vertolkt, met hoekige vormen zonder enige finesse. Het is mooi, zelfs als het lelijk is.