"Ik ben geopereerd", vertelt Gerrit aan Stella. Ze zitten samen in haar kleine huiskamer. Ze kennen elkaar al sinds de middelbare school. "Wat had je dan, dat je geopereerd moest worden?", vraagt Stella. Gerrit tilt zijn t-shirt op en dan ziet Stella dat hij zes kleine borsten op zijn torso heeft. Zoiets heeft Stella nog nooit gezien. Ze weet ook niet of ik het wel wìl zien, maar Gerrit is zo enthousiast.
Stella kijkt naar het blije gezicht van Gerrit en dan weer naar zijn nieuwe borsten. Ze zitten niet zoals bij een hond, varken of ander zoogdier in twee rijen van boven naar beneden. Ze zitten in twee rijen van drie boven elkaar. Zes borsten met zes tepels. Ook de tepels zijn helemaal nieuw, terwijl Gerrit toch altijd wel twee tepels gehad zal hebben. De buitenste vier borstjes zijn vrij ver naar buiten geplaatst om de middelste twee ook ruimte te bieden.
"Wat vind je ervan?", vraagt Gerrit, "Ik wilde het al heel lang en ik durfde eindelijk de beslissing te nemen." Stella weet niet precies hoe te reageren en probeert te glimlachen, wat niet erg lukt. Gerrit is zozeer vervuld van zijn nieuwe lichaam, dat hij het niet merkt. "Ik ben drie keer geopereerd, want het kon niet allemaal in één keer", zegt hij. "En deze hier", hij wijst naar de borst rechtsonder, gezien vanuit hemzelf, "die is het meest recent geconstrueerd."
Hij steekt zijn borst vooruit en kijkt van boven af of alles goed zit. Daarna kijkt hij Stella weer aan. "Wat vind jij ervan? Is het goed gelukt?" Stella zegt nog steeds niet veel. "Ik wil die van jou ook zien, dan kan ik vergelijken." Gerrit staat op van zijn stoel en gaat rechts naast Stella op de bank zitten. Voor zij het in de gaten heeft, heeft hij haar t-shirt omhoog getild en haar rechterborst ontbloot. Gerrit houdt zijn borstje naast de hare en kijkt hoe haar tepel verschilt van die van hem. Hij controleert of die van hem er net zo echt uit zien.
Ondertussen probeert Stella te verwerken wat hier aan de hand is. Ze heeft zichzelf altijd gezien als een ruimdenkende persoon. En als ze een keertje wat minder ruimdenkend blijkt te zijn, dan wil ze in ieder geval ruimdenkend overkomen. Verbazing en vervreemding zijn ongewenste emoties, dus probeert ze de borstjes van Gerrit te begrijpen. Het punt is alleen dat ze er helemaal niets van begrijpt. Zou het een voor haar nog onbekende seksuele variant zijn? Waarom heeft ze daar nog nooit over gelezen? Of is het een identiteit die pas compleet is met zes kleine borsten met geprononceerde tepels?
Stella voelt geen morele paniek, dat is het niet. Ze zou Gerrit een begripvolle vriendin toewensen, maar dat is ze niet. Het enige dat Stella kan doen, is doen alsof.